ای جـذبۀ ذی‌الحجّـه و شـور رمضانم            در شادی شعبان تو غرق است جهانم

تـقـدیـرِ مـرا نــور نـگـاه تـو رقــم زد            بایـد که شب چـشـم تو را قـدر بـدانـم

روی تو و خورشید، نه، روشن‌تر از آنی            چـشم من و آیـینه، نه، حـیران‌تر از آنم

در ســایـۀ قــرآن نـگــاه تـو نـشـسـتـم            باران زد و برخاست غبار از دل و جانم

برخاست جهان با من برخاسته از شوق            تـا حــادثــۀ نــام تـو آمــد بـه زبــانــم

عید است و سعید است اگر ماه تو باشی            ای جـذبۀ ذی‌الحجّـه و شـور رمضانم